Objawy udaru niedokrwiennego oraz udaru krwotocznego mogą być bardzo zbliżone, choć w wielu przypadkach u pacjentów z udarem krwotocznym dochodzi do nagłej utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach – także do zatrzymania krążenia. Czym jest zatem udar niedokrwienny mózgu i czy istnieją jakieś zalecenia profilaktyczne, pozwalające na uniknięcie zachorowania?

Jak powstaje niedokrwienny udar mózgu

Według lekarzy, niedokrwienny udar odpowiada nawet za 80% wszystkich udarów, z jakimi trafiają pacjenci do szpitala. U części pacjentów dochodzi do mikroudarów, których objawy zanikają po 24 godzinach. W tym przypadku udaru nie widać także na zdjęciach, wykonanych w ramach badania. Mikroudary zwiększają ryzyko powstania niedokrwiennego udaru w przyszłości.

Za udarami w ogóle stoją nagłe zaburzenia czynności w mózgu. W przypadku niedokrwiennego udaru zaburzenia te wywołuje zator, który może powstać bezpośrednio w naczyniach w mózgu lub też który powstał w innym miejscu, ale nagle oderwał się od żyły i przedostał się do mózgu. Takie zatory upośledzają mózg poprzez ograniczenie dopływu tlenu do wybranych ośrodków w mózgu, co prowadzi do miejscowego obumierania mózgu.

Objawy udaru niedokrwiennego

Udar można dość szybko zdiagnozować, jednak pierwsze objawy udaru mogą być mylące. U wielu chorych pojawia się nagły, bardzo silny ból głowy, dochodzi także do częściowego paraliżu ciała, głównie po jednej stronie. Przy udarze niedokrwiennym nie dochodzi także do utraty świadomości i przytomności pacjenta, co jest powszechne przy udarach krwotocznych. Można jednak dość szybko zdiagnozować chorobowy problem pacjenta, jeśli ten nie jest w stanie poprawnie powiedzieć dłuższego zdania lub gdy nie może w tym samym czasie podnieść obu rąk na taką samą wysokość.

Bardzo często pierwsze objawy udaru są łagodniejsze, natomiast po kilku godzinach u pacjenta dochodzi do kolejnego udaru, który ma poważniejsze konsekwencje neurologiczne. Istnienie niektórych chorób zwiększa ryzyko powstania udaru niedokrwiennego. Pacjent należy do grupy podwyższonego ryzyka, jeśli choruje na miażdżycę naczyń, doszło u niego do zmian zwyrodnieniowych w naczyniach mózgowych, pacjent choruje na cukrzycę, ma zdiagnozowany zbyt wysoki poziom cholesterolu, ale również wtedy, gdy bardzo dużo pali.

Leczenie i profilaktyka udaru niedokrwiennego

Konsekwencje udaru niedokrwiennego mogą być bardzo poważne, dlatego tak ważne staje się leczenie szpitalne oraz rozpoczęcie rehabilitacji w krótkim czasie po wystąpieniu objawów udaru. Po udarze, u pacjentów może bowiem dojść do obrzęków mózgu, napadów padaczkowych czy innych zaburzeń neurologiczno-psychicznych. U części pacjentów nie daje się odzyskać pełni władzy w kończynach.

Pacjenci, którzy chorują na niektóre choroby, mogą także zachorować na udar, dlatego u części z nich stosuje się leczenie profilaktyczne. Część lekarzy podaje kwas acetylosalicylowy, aby zapobiegać powstawaniu zatorów w żyłach. Duże znaczenie dla unikania udarów ma aktywność fizyczna oraz odpowiednia dieta, w której powinno się ograniczać produkty pochodzenia zwierzęcego na rzecz produktów roślinnych i nabiału. Zaleca się także ograniczenie palenia papierosów i picia alkoholu, bowiem każda z wymienionych używek zwęża naczynia krwionośne.

Część pacjentów sięga po metody naturalne, wśród których szczególnie popularna jest kuracja z wykorzystaniem nafty. Wolno ją jednak przeprowadzać jedynie raz w roku.

Przy udarach istotny jest czas. Jeśli pacjent w krótkim czasie trafi do lekarza, a ten na podstawie badań, stwierdzi udar, wówczas leczenie pozwala na minimalizowanie powikłań poudarowych.